Oude schouwen van de melkfabriek gesloopt
Het slopen van de pikzwarte schoorsteen in staal, was een hele klus want de dikke buis moest eerst op de volledige omtrek doorgebrand worden en dan met een constructie worden opgetild. Voor alle veiligheid werd een deel van het personeel, dat in de omgeving van de schoorsteen werkte, naar buiten gestuurd. Ze volgden van op veilige afstand de werken. Alles verliep vlot en de kraanman legde de logge 'buis' netjes neer tussen twee gebouwen in. Van beide schouwen is nu enkel nog het voetstuk te zien.
Het bedrijf zelf kreeg in de loop der jaren heel wat verschillende namen waarvan Milcobel sedert 2004 in is. Het was in 1936 dat de melkerij ‘Sint-Jacobus’ werd opgericht om melk op te halen in het grootste gedeelte van het Waasland. Maar de definitieve start van de melkfabriek gaat terug naar 1951 toen vanuit ‘Sint-Jacobus’ de S.V. De Melkweg Kallo werd opgericht. Vrij snel werd die naam een begrip als gevolg dat het werd opgericht door een vijftal Oost-Vlaamse coöperatieve zuivelfabrieken. De Melkweg werd opgericht met het doel een centraal bedrijf op te richten voor de productie van melkpoeder. Later werd die doelstelling nog wat ruimer gemaakt als gevolg van het plaatsen van een botercentrale. Het was allemaal zo’n succes dat binnen de tien jaar alle Oost- en West-Vlaamse coöperatieve zuivelfabrieken aansluiten.
De expansie ging heel snel in 1960 bijvoorbeeld werd reeds 67 miljoen liter melk aangevoerd en in 1973 was dat al 400 miljoen liter die verwerkt werd. In de zomermaanden gebeurde het soms dat er 2,5 miljoen liter per dag binnen kwam om verwerkt te worden tot melkpoeder.
Het is dus een indrukwekkend zuivelfabriek geworden dat in 1971 de naam kreeg van Zuivelindustrie Inco omdat het tot een fusie was gekomen met twee andere belangrijke inter-coöperaties: de S.V. Dixmuda –Langemark en de S.V. Inco Gent. Inco Kallo werd een sterk geheel en het werd zelfs sponsor van eerste klasser SK Beveren.
Tot daar enkele herinneringen aan de melkfabriek van Kallo.(Rolf Duchamps)
