Gust Deckers kreeg eerste 'Lifetime Achievement Award'
Willockx was fier te mogen spreken over een personaliteit die hij bijna 40 jaar geleden leerde kennen: "Hij behoorde niet tot mijn politieke vrienden of familie, waardoor ik het soms in heel wat moeilijke debatten oneens ben geweest, maar wat voor mij is over gebleven is zeer veel respect. Respect voor iemand die eigenlijk politicus was maar niet van een normale soort. Hij was geen politicus om in de picture te staan. Een beetje het omgekeerde van de politici van de laatste decennia. Gust was van meet af aan gericht naar impact te hebben op dossiers, op zijn regio. Veeleer dan zich te profileren."
Willockx kende Gust door en door zo bleek. Hij wist dat hij van jongsaf aan als advocaat, iemand was die alles volgde wat te maken had met de ontwikkeling van de Linkerscheldeoever. Hij noemde Gust 'eeuwig'. "Hij duurt voort. Permanent. Ik geloof dat ik hem 16 jaar geleden ook al eens gehuldigd heb, maar Gust stopt nooit", zo omschreef Willockx het. Als je volgens hem vanuit een helikopter de geschiedenis van het Waasland bekijkt van de voorbije 50 jaar, dan is meester Gust Deckers de architect van het nieuwe Waasland. Hij schreef hier geschiedenis. "Ik wil er ook nog eens aan herinneren dat deze streek 40 jaar geleden met een zware structurele crisis te kampen had."
Hij verwees naar de stad zelf waar aaneensluitend breifabrieken waren, ganse wijken vol textiel. Veel tewerkstelling. Maar de breinijverheid kwam in grote structurele problemen. Het textielplan eind der jaren zeventig kon ze niet oplossen. De pijn werd wel verzacht en de stervensbegeleiding duurde iets langer. Een heel belangrijk metaalbewerkend bedrijf Nobels-Speelman ging verloren en toen wist men ook al dat de scheepsbouw structureel in moeilijkheden zat. Zodra de overheidssteun verviel en verboden werd door Europese instanties, werd de Boelwerf na een lang gevecht uiteindelijk opgedoekt.
Burgemeester Willockx: "Voor het zelfde geld had men bij zo’n grote structurele problematiek, hier een sociaal kerkhof gehad. Maar in plaats daarvan is het Waaslland een economische groeipool geworden. De belangrijkste van Vlaanderen. Onderschat dit niet. We vonden hier de haven die uitbreiding nodig had op de linkeroever. Stel je maar eens voor dat we geen haven hadden. Ze maakt het verschil. De uitbreiding kwam er toch onder de begeleiding van de Intercommunale van het Land van Waas, waar in 1968, onder leiding van arrondissementscommissaris Norbert De Witte en Gust Deckers, de basis is gelegd voor de havenontwikkeling. Gust was de mentor, de bewaker en de begeleider van onze economische groeipool."
Hij bracht in herinnering hoe hij zijn eigen visie had over het bestuur van de Waaslandhaven en meer bepaald zijn ijver voor de eenheid van havenbestuur Antwerpen - Waasland, daar waar de Intercommunale uitsluitend de Wase kaart bleef trekken. Het was dus Freddy Willockx die zei dat het Waasland geen aparte haven kon worden. Het werd hem vaak kwalijk genomen, ook binnen zijn eigen partij. Zo kwam hij terug bij Gust Deckers: "Maar Gust was dan toch de enige die het er uit distilleerde dat inderdaad die economische ontwikkeling gehinderd werd door die kunstmatige opsplitsing linker- en rechteroever. De eenheid van havenbestuur is er op een creatieve manier gekomen in de zogenaamde ‘Wet Chabert’ waar weer diezelfde Gust Deckers bij was betrokken en zo een concept hielp ontstaan dat er nu nog altijd is. Gust zegt nu nog steeds op te letten geen nodeloze inspanningen te doen om andere formules te zoeken die misschien minder voordelig zullen uitvallen."
De ‘Wet Chabert’ was het die onderscheid maakte tussen de watergebonden activiteiten en de grond- en industrialisatie maatschappij. De watergebonden zaken werden toegekend aan de Antwerpse haven. Voor de grond- en industrialisatie kwam er een gemengde maatschappij die nu wordt geleid door Peter Deckers en waarvan Gust Deckers decennia lang afgevaardigd bestuurder is geweest. Antwerpen, het Vlaamse Gewest, Beveren, Zwijndrecht en het Waasland maakten er elk een onderdeel van uit.
Wat voor de Sint-Niklase burgemeester belangrijk is, zijn die 13.000 werkplaatsen méér dan toen de havenuitbreiding begonnen is. "Dat is niet niks", aldus Willockx, "En we moeten goed nadenken hoe het Waasland er zou uit gezien hebben moesten die 13.000 werkplaatsen er niet gekomen zijn. Maar de tijd staat niet stil en ook Gust is iemand die naar de toekomst blijft kijken. En voor die toekomst moeten we een goede strategie hanteren, geen anti-Antwerpen strategie. Als Antwerpen vandaag pleit voor de uitbreiding met het Saeftingedok, moeten we niet a priori 'njet' zeggen. Dat deed Gust Deckers trouwens nooit. We moeten wel randvoorwaarde opleggen waarbij garanties worden aangeboden voor de toekomst van de polderdorpen Kieldrecht, Verrebroek, Vrasene en Kallo. Ook randvoorwaarden op financieel vlak. Hierbij pas studiewerk van de intercommunale rond de lasten en de lusten van de haven waar we ons rechtmatig deel van de lusten moeten opeisen omdat we inderdaad, om de realisatie van het Saeftingedok te aanvaarden, opnieuw lasten op ons nemen. Het spreekt vanzelf dat daarvoor een billijke compensatie nodig is."
Alles moet volgens hem gekoppeld worden aan de mobiliteit waarbij het Waasland aan Antwerpen ondubbelzinnig moet zeggen dat de mobiliteitsproblematiek eerst met worden aangepakt en opgelost, alvorens de verdere uitbreiding van de haven aan de orde kan komen. Het Waasland moet hier kordaat zijn en hij wees naar de studie die de Wase burgemeesters een paar jaar geleden bestelden, om na te gaan welke de ingrepen zijn die moeten gebeuren rond de mobiliteit. Er kwam een voorstel uit dat aan de Vlaamse overheid kon worden voorgelegd. "Als die voorwaarden niet worden gewaarborgd spreekt het vanzelf dat het Saeftingedok moet wachten op een degelijke besluitvorming."
Het stokpaardje van Gust Deckers is: wat met de beheersvorm? Het onderscheid tussen de watergebonden activiteiten en industrie is vervaagd en dat leidt theoretisch tot een concept van bestuur dat misschien beter eenvoudig is. Deckers waarschuwt en zegt: "Let op probeer eerst de mogelijkheden van de ‘Wet Chabert’ uit te putten om op deze manier te vermijden dat je als Waasland weer defensief wordt. Neem geen nodeloze risico’s!"
Het geheim van de ‘eeuwige Deckers’ komt volgens Freddy Willockx ten eerste neer op zijn ‘how-how’. Hij kent zijn zaak en hij spreekt nooit over zaken die hij niet grondig kent. Hij vertolkt wat hij over iets denkt. Hij maakt de mensen geen blaasjes wijs en beperkt zich niet tot slogans. Ten tweede is er zijn geduld. Hij houdt vol. Hij komt altijd terug. Hij is eeuwig. Als hij langs de voordeur verdwijnt, komt hij langs de achterdeur weer binnen. Omdat hij overtuigd is van zijn gelijk. Te derde: hij heeft iets diplomatisch, charismatisch. Hij begint altijd met u gelijk te geven en hij zoekt een aantal punten uit uw uitleg waarbij hij u gelijk kán geven. Maar uiteindelijk probeert hij aan de hand van zijn argumenten overtuiging over te enten op de gesprekspartner. Noem dat charisma, diplomatie, noem het politiekhandig. "Tenslotte is Gust Deckers een doorzetter", aldus Willockx, "Hij laat niet af. Hij weet wat hij wil voor het Waasland en weet ook wat hij wil met de ontwikkeling van de regio, hij weet wat hij wil met de Linkeroever."
De burgemeester vond dat de Kamer van Koophandel met zijn eerste ‘Lifetime Achievement Award’ toe te kennen aan Gust Deckers, recht in de roos heeft geschoten. Hij besloot: "Hij is een man die jarenlang in de schaduw heeft gestaan en die nu in ‘oude dag’ ineens nog in de picture komt. Het is hem menselijk gegund." (Rolf Duchamps)