Etienne Vercauteren verloor zijn laatste sprint
"Eigenlijk had ik nog vroeger moeten stoppen met koersen", zei hij ons toen, om te onderstrepen dat zijn autobedrijf een goed draaiende zaak was.
Etienne Vercauteren was geboren in Temse op 7 augustus 1935 en hij begon te koersen in 1952. Zijn eerste koersje reed hij niet uit maar een maand later zette hij aan in eigen Nieuwkerkenen werd al 2de. De eerste overwinning kwam er in Haasdonk. Hij behaalde onmiddellijk in dat jaar 6 overwinningen in de 33 koersen die hij reed plus 10 tweede plaatsen. Bij de wielerliefhebber was het al duidelijk geworden dat deze Vercauteren een heus sprinter was.
In zijn tweede seizoen bleek dat winnen er steeds in zat en als nieuweling zegevierde hij 21 keer. Ook op de piste in Antwerpen reed hij wedstrijden in de toen bekende medaillekoersen. Etienne werd daarin 5de.
Toen hij op 19-jarige leeftijd liefhebber werd ging hij gewoon door in zijn eerste koers in eigen Nieuwkerken werd hij 4de. Zijn eerste liefhebberskoers ging hij op 6 september winnen in Melsele. In 1955 werd hij soldaat en van koersen kwam niets in huis. In 1956 begon hij terug in mei en in Vrasene kon hij terug winnen. In dat jaar liep hij ook een sleutelbeenbreuk op. Tijdens de winter reed hij op de piste tot zelfs nog op de wielerbaan in Brussel. In Antwerpen won hij zelfs eens een afvalling op 2 februari 1957.
In deze categorie totaliseerde hij 31 overwinningen. Daarbij waren de 16 zeges in het jaar 1958 wel de absolute top. Sprekend was wel de overwinning in een selectieproef voor het WK te Laken waar hij de beste was van 121 vertrekkers, zowel Belgen als buitenlanders.
Ouderen uit de regio zullen het zich misschien nog herinneren dat Etienne Vercauteren op de piste ploeg vormde met Sint-Niklazenaar Gilbert Maes die een jaar of drie jonger was. In de winter 1958 – 1959 sloten zij het seizoen af met een overwinning in een ploegkoers in Antwerpen. Met Gilbet Maes heeft Etienne daarna nog zij aan zij gestreden voor de zege want Gilbert was ook een snelsprinter.
En zo stapte hij over naar de toenmalige categorie der onafhankelijken. Voor één jaar maar want de profs lonkten. Hij won toch gauw weer 6 koersen waarvan zelfs al 2 bij de beroepsrenners met wie hij ook al eens mocht meerijden. Uit die tijd is het wel goed om in herinnering te brengen dat hij de eindstand van “De Beste onafhankelijke” knap 2de werd achter de ‘Witte’ Louis Troonbeeckx die 8 keer won en net als Etienne zeskeer 2de werd. Een man met zo’n prestatielijst moest beroepsrenner worden.
Beroepsrenner
Mits een speciale toelating mocht Vercauteren al in 1960 met de beroepsrenners mee rijden. Maar toen hij in 1961 na het verwerken van enkele onafhankelijkenkoersen, de kans kreeg om bij Mercier prof te worden aarzelde de Nieuwkerkenaar niet. Hij zette in maart aan in de Ronde Van Vlaanderen en eindigde 25ste, daarna ook nog 17de in de Brabantse Pijl en 37ste in Gent-Wevelgem. We noteerden zijn eerste profzege in Hemiksem. Daarna won hij het criterium van het Stadspark Antwerpen en vestigde er een nieuw record met 43,500 km/u. Hij won in dar eerste profseizoen ook nog in Puurs.
Etienne Vercauteren was nu gelanceerd en het Waasland had er een vedette bij. In totaal won hij 19 beroepsrennerskoersen. Het was een knappe prestatie toen hij in augustus 1963 de Antwerpse Pijl won en dat in de spurt tegen Ward Sels die toen ook een top-renner was. In dat jaar won hij ook in Diksmuide door in de spurt Benoni Beheydt vloerde. Die werd daarna nog wereldkampioen.
Onvergetelijk was ook de eerste rit in Dwars door België 1964 Waregem - Genk waarin Etienne in de spurt Frans Verbeeck klopte. Hij werd 2de in de eindstand. De Nederlander Piet Van Est won.
In het Waasland won Vercauteren de kermiskoers van Melsele (5 sept. 1962) en op het criterium van Beveren won hij ook een paar keer de ploegentijdrit.
Het belangrijkste feit was toch de winst in juni 1965 toen hij in Kotem aan de Maas in een spurt zowel Gilbert Maes als Rik Van Looy klopte. Er waren toen 168 deelnemers.
Als laatste koers reed Etienne Vercauteren de sluitingsprijs in Putte-Kapellen op 11 oktober 1966. Hij werd 22ste.
Als beroepsrenner reed hij voor Mercier, Libertas en Dr Mann.
Na zijn carrière stapte Etienne Vercauteren ook in de wielerclub 'Willen Is Kunnen' die in 1967 door Florimond Verhulst was opgericht op ’t Ster. Etienne werd daar nog voorzitter Rond Ster-kermis in de maand mei, werd gedurende jaren ook de 'Grote Prijs Etienne Vercauteren' voor juniores gereden. In 1993 werd de club echter ontbonden en was het meteen gedaan met een koers op ’t Ster.
De uitvaartplechtigheid van Etienne Vercauteren vindt vrijdag 30 januari om 11u plaats in de Parochiekerk van Nieuwkerken. (Rolf Duchamps)