Moreno De Pauw en Gijs Van Hoecke sterk in Polen
Waaskrant brengt graag verslag uit over deze twee jongeren die vorige winter ook op de piste al nationale succes behaalden. Donderdag 1 mei in de voormiddag werd een ploegentijdrit gereden. Stuk voor stuk te duchten hardrijders bij de Belgische selectie, want de twee Wase juniores hadden als gelegenheidsploegmaats Alfonse Vermote, Jeroen Lepla en Julien Pacquet. Dit resulteerde in de 2de plaats, op 2 seconden van de plaatselijke ploeg 'Pacific 1 Torun', de Duitse ploeg 'RSC Cotbus' werd 3de op 2 sec van de Belgen.
In de namiddag stond nog een rit in lijn op het programma, een groep van 13 renners slaagde erin om 1 minuut vóór het peloton aan te komen. Hierbij jammer genoeg maar 1 Belg, Alfonse Vermote die 4de eindigde. Dit was voor hem wel genoeg om de gele leiderstrui te mogen aantrekken, de voorsprong op de dichtste achtervolger bedroeg toen nog 8 sec. Meteen wisten zijn ploegmakkers wat hen de komende dagen te doen stond: hard labeur om de gele trui te verdedigen.
Op vrijdag 2 mei stond opnieuw een rit in lijn geprogrammeerd, dit keer over 96,5 km van Grute naar Lasin met onderweg 3 tussensprinten voor de belangrijke bonificatieseconden. De Belgen slaagden er wel in om de boel gesloten te houden, en zo eindigde deze rit in een massasprint. Pacquet eindigde 5de, de rest van de Belgen met Moreno en Gijs,netjes in de buik van het peloton. Door het spelletje met de bonificatieseconden telde Alfonse Vermote nog slechts 3 schamele sec voorsprong.
De Belgen verdedigden als leeuwen de voorsprong van Alphonse Vermote en zo kwam de 4de en laatste rit van 112 km er aan. Vermote met 4 sec voorsprong op de 2de, de Duitser Amdt Nikias.
Vermote kon daarbij rekenen op de steun van o.a. Gijs en Moreno, die bereidt waren er onvoorwaardelijk 'hun kop' voor te leggen. Het was dus duidelijk dat de eindzege zou beslecht worden in het spelletje van de bonificatieseconden. De eerste tussensprint na 28 km werd gewonnen door Amdt, voor Vermote. Dat betekende dus 1 seconde voorsprong inleveren.
Nog 2 tussensprints te gaan, maar Gijs bedacht een ander plannetje en trok na 60 km koers in de aanval. 5 dapperen volgden hem, 15 km verder had Gijs nog slechts 2 kompanen: een Witrus en een Pool die achter hem stonden in het klassement. Zij konden de 2 volgende tussensprints alle bonificatieseconden meegrabbelen.
Drama echter in de eindfase van de koers: op 300 m van de finish wordt het drietal bij de lurven gevat door het peloton, en tot overmaat van ramp eindigt de Duitser Amdt als 2de waardoor hij nog 6 sec bonificatie meegrabbelt.
Dat Gijs uiteindelijk in het eindklassement als 10de eindigt, 4de in het jongerenklassement, de prijs van de strijdlust kreeg in de laatste rit en Vermote toch nog 2de eindigde, was maar een magere troost. Het belangrijkste is echter de ervaring die deze jonge gasten hebben opgedaan. Onvoorwaardelijk strijden met en voor elkaar om de trui in de ploeg te houden kweekt een heel sterke ploeggeest, en is daar het moderne wielrennen niet op gebaseerd? (Rolf Duchamps)